all my bags are packed...

i'm NOT ready to go
(isinulat ni ALADYBUG, isang taga jalajala)

Saturday, kinausap ako ng boss ko na ia-assign daw ako sa ibang bansa dahil kailangan nila ng tao sa project ng company namin dun. Tuesday daw ang flight. Dahil sa marami na syang sinabi dati na hindi naman totoo, umoo lang ako at nag-overtime pa ng Sunday. Hindi na ako nakauwi ng Jalajala.

Monday, binigay na sa akin ang plane ticket. Oo nga, paalis na pala talaga ako kinabukasan. Kinagabihan, agos ang luha dahil samo’t saring emosyon. Iiwan ko lahat ng mahal sa buhay at mga kinagawiang bagay para lamang sa dolyar.

Tuesday, 9:30am naka board na ako sa plane, nakatanaw sa malayo, tulala. Iniisip ko makakabalik pa ba ako ng buhay sa Pilipins. Emot talaga. Konti lng pasahero, me bakante pa ngang upuan sa gitna namin ng katabi kong lalake. At habang take-off, tumulo na naman ang luha ko. Shiet wala pala akong dalang panyo o tissue man lang. Pampahid na lang ang laylayan ng aking sweat shirt na nabili ko pa sa Divisoria. Ramdam ko ang tingin nun katabi ko pero kiber, di pa nya ako kilala, mas matakot sya sa tipos ko! hala ka

Ang madramang tagpong iyong ay kinahiya ko ng muli kaming magkita nun lalake pagkalipas ng ilang buwan. “Ay ikaw yun …” di na nya naituloy pero naka-ngiti sya na parang nakakaloko, natawa na rin lang ako. Kuwentuhan kami ng mga buhay buhay namin sa lugar na yun. Masaya at maayos naman kami pareho, sya pala ay si kuya Adrian at nag tourist lang pero ngayon ay security guard na sa Watsons.

Friday, kagabi lang yun, habang nakasakay sa bus pauwi ng bahay, itong naisulat ko ay ilan lang sa mga nakakatawang alaalang aking binalikan. Tatlong taon na pala ang nakalipas.

Hapi 3 years sa akin!