babuyan

(sinulat ni Saul, isang taga Jalajala)

Pasali na rin ha. Pero walang masyadong kaugnayan ito sa bayan natin. Apat na beses na kasi kaming ninanakawan nitong nagdaang taon pero wala pang nahuhuli ang mga pulis. At habang nasa usapan tayo ng katatakutan, may ikukwento ako sa inyo, para kung di man mahuli ang mga walanghiya, umaasa na lang ako na mababasa nila ito at di na sila babalik sa bakuran namin dahil sa takot.

Bago ako magkwento, intro muna. Nakatira ako sa 3rd District at kung tawagin ang looban namin dati ay "babuyan". Medyo malawak ang likod bahay namin at literal na babuyan kasi ang aming looban nuon. Maraming baboy na inaalagaan, masukal at maraming puno ng saging. Nang mawala na ang mga baboy, pinaayos namin ang bakuran namin at tinawag na Villa Sofia subalit may mga bagay na hindi nawala; ang tawagin pa ring babuyan ang looban namin at ang mga di maipaliwanag na mga pangyayari.

Marami daw kasing mga nakikita sa looban namin na handang patunayan ng maraming taong nakakita na sa mga yun. Meron daw white lady, meron daw mga nakikitang kaluluwa ng mga namatay naming kamag-anak o kaya ay ang paborito kong sinasabing nakikitang mga sundalong Hapon na nagmamartsa daw at nagbabantay ng nakabaong kayamanan. Hindi rin mawawala ang kastilang prayle (na parang kahit saan ay nagmumulto, ewan ko ba) na nakikita daw na naglalakad. May mga duwende din daw, mga fairies, ibat’t ibang lamang lupa at elemento. Meron ding sinasabing matandang babae na nagbabantay sa likod. Mapapansin nyo siguro na panay “daw” ang sinabi ko dahil ako mismo na matagal ng nakatira sa amin ay walang nakita ni isa sa mga nabanggit maliban sa isang beses na nakakita kami ng bolang apoy habang umaambon. Pero may scientific explanation naman dun, ang tinatawag na St. Elmo’s Fire. Sa madaling salita, hindi ako natatakot sa looban namin.

Maliban sa isang pangyayari… (dyan-dya-NAN!)

Ilang taon na ang nakakalipas, gabi. May New Year’s party/reunion ang mga kaibigan kong babae nun at sa amin nila ginanap. Dun kami pumuwesto sa pinakadulo ng bakuran kung saan may isang open-air cottage. Isa sa mga kaibigan ko, si Candy, ang nagsama ng tatlong gay friends nya galing Sipsipin. Masaya ang hawaiian themed costume party dahil na rin sa paghaharutan ng tatlong bagong bisita. Medyo natigil lang sila nang magasgasan sa may hita ang isa sa kanila. Habang lumalalim ang gabi at umiikot ang tagay, napansin naming nanahimik ang nasugatang bading (pasensya na sa term na “bading” ha, di ko kasi alam ang politically-correct term sa kanila) na nakaupo sa isang sulok. Medyo madilim nun pero kitang-kita namin at laking gulat sa kanyang ginagawa. DINIDILAAN NIYA ANG KANYANG SUGAT! (gasp!) Madami sa atin ang sinsipsip ang sariling dugo kung halimbawa ay nahiwa habang nagtatalop pero iba siya, dinidilaan niya ang sugat na para bang kapag nasugatan ang isang hayop. Habang dahan-dahan niyang dinidilaan ang sugat sa binti, tinitingnan pa niya ang bawat isa sa amin, na para bang nun lang kami napagmasdan. Parang nangingilala. Lahat kami ay nakapansin sa kanya ngunit walang naglakas-loob na magtanong kung ano ang kanyang ginagawa.

Dito dumating si Kim, ang isa kong pinsan na humabol sa inuman. Pasimple kong itinuro sa kanya ang ginagawa ng bading. Dahil bagong dating, siya muna ang nag-tanggero. Siya lang ang nagkalakas-loob na kumausap sa nasabing bading. Kunwari ay ini-interview niya ito dahil nun nga lang sila nagkita. Tinanong ni Kim ang pangalan ng gay at nagulat kami nang sumagot ito na wala ang “dilang bakla” at naging seryoso ang tono. Di lang yun, ibang pangalan pa ang sinabi niya. Isang lumang pangalan ng babae (sorry, di ko na matandaan). “Ah, taga saan ka? Taga Sipsipin ka ba?” tanong pa ni Kim. “Taga dito ako” sagot ng bading habang iniisa-isa pa rin kaming tinitingnan. Tahimik lang kaming lahat nun, nakikinig lang sa dalawa. “Akala ko taga Sipsipin ka. Bago ka lang dito, no?” nagbibiro pa kunwaring tanong ni Kim. “Hindi, matagal na ako dito” ang sagot ng bading, “matagal na…”

Katulad nga ng sabi ko kanina, hindi ako takot sa looban namin ngunit nang mga oras na iyon, iba ang aking pakiramdam. Hindi ako sa sagot ng bading kinikilabutan. Tumatayo ang mga balahibo ko sa boses ng bading na ibang-iba sa boses niya nung una. At kung titingnan mo siya sa mata, parang ibang mata ang tinitingnan mo, para bang lampasan ang tingin mo sa mukha niya. Mahirap ipaliwanag ng malinaw ang sinasabi ko, basta ang alam ko, may nagaganap nung mga oras na iyon na kakaiba. Hindi na nakakapagtaka na wala sa oras na nagkaayan na kaming mag-uwian, pack-up na agad. May malaking puno ng Acacia sa gitna ng bakuran namin at ilang hakbang pa lamang ang layo namin pagkalampas dito, bigla ding nanumbalik ang katauhan ng bading. Gay speak na ulit siya kung magsalita at muling naging maharot ang kilos. Para bang wala siyang alam sa mga nangyari kanina. Wala na rin namang nagsabi sa kanya.

Anong nangyari sa kanya? Hindi namin alam. Ayaw na rin naming alamin. Hanggang sa ngayon, bibihira naming muling pag-usapan ang pangyayaring iyon. May mga bagay kasi na mas mabuti pang iwan na lamang sa nakaraan at wag na muling ungkatin.

Naikwento ko lang ngayon dahil nga sa mga Lupin na magnanakaw na pabalik-balik sa looban namin. Ibalik nyo ang mga kawad ng kuryente namin, mga hayup! Kung hindi eh multong bakla na sa babuyan ang bahala sa inyo.

***

• para sa gustong makaalam kung ano ang St. Elmo's Fire na nabanggit ni Saul, click nyo lang yung link. pwede din naman yun isang ball of fire na may scientific explanation din at hindi isang bagay na dapat katakutan.